Στατιστικά μιλώντας, βλέπουμε ότι όλα κι όλα τα συναυλιακά δρώμενα που παρακολούθησα τη σεζόν 2000-2001 έγιναν μέσα σε δύο μήνες, τον Οκτώβριο του 2000 και τον Απρίλιο του '01. Σε γενικές γραμμές, χαλαρά πράματα.
Μέσα στον Οκτώβριο, λοιπόν, είδαμε τον τζαζίστα ντράμερ Billy Cobham να δίνει ρεσιτάλ. Μου έχει μείνει στη μνήμη ειδικά ένα σόλο με τέσσερις μπαγκέτες.
Την επόμενη βδομάδα τιμήσαμε τα τοπικά συγκροτήματα της Θεσ/νίκης, που είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να κάνουν μεγαλύτερη αίσθηση. Οι Less Than Human ήταν οι headlines, το μοναδικό γκρουπ που είχε κυκλοφορήσει άλμπουμ τότε, το πολύ καλό "To Breed True". Κρίμα που εξαφανίστηκαν πολύ γρήγορα από το μουσικό προσκήνιο. Την παράσταση για εμάς κλέψαν οι νέοι τότε Psycho Choke με τον δυναμικό (πρώην πλέον) τραγουδιστή Billy και τη φοβερή σκηνική τους παρουσία. Πιο διάσημοι όμως τότε ήταν οι Homo Iratus που είχαν το κοινό τους και κάνανε φοβερό χαβαλέ με τα κρουστά και τον α λα Slipknot ήχο.
Τον Απρίλιο του 2001 ήρθαν οι Ozric Tentacles, το βρετανικό ορχηστρικό ροκ συγκρότημα με τα ψυχεδελικά, ambient, space, ηλεκτρονικά και όχι μόνο στοιχεία. Τους ακούγαμε πάρα πολύ εκείνη την εποχή, κυκλοφορούσαν άλμπουμ κατά ριπάς και καταγουστάραμε τη συναυλία τους. Λίγες μέρες μετά ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα και ταξίδεψα στο Πόρτσμουθ, να επισκεφθώ την αδερφή μου. Με το που έφτασα (Μεγάλη Τρίτη), είδα ότι το ίδιο κιόλας βράδυ παίζουν στο τοπικό club οι Paradise Lost. Δεν γινόταν να χάσουμε την ευκαιρία. Support ένα βρετανικό numetal-ίζον συγκρότημα, οι Cortizone που βγάλανε ένα άλμπουμ και μετά εξαφανίστηκαν. Οι Losts είχαν κυκλοφορήσει τότε το "Believe in Nothing", αλλά δυστυχώς παίξανε και κανά-δυο τραγούδια από το προηγούμενο, depechemode-ικό άλμπουμ "Host". Ευτυχώς, πάνε αυτά τα χρόνια. Ως τα τότε είδα τους Losts τρεις φορές αλλά από τότε δεν ξαναπήγα να τους δω κι ας ήρθαν πάμπολλες φορές. Μάλλον πρέπει να τους ξαναδούμε την επόμενη φορά. Δώδεκα μέρες μετά, Κυριακή του Θωμά, πηγαίνουμε πίσω στη φοιτητική μας βάση και το βράδυ εμφανίζονται οι Porcupine Tree για την προώθηση του "Lightbulb Sun". «Γνωρίσαμε» από κοντά τον Steve Wilson και ακούσαμε τραγουδάρες όπως το Pure narcotic, το Radioactive toy, το Hate song, το Dark matter και άλλα.
Μέσα στον Οκτώβριο, λοιπόν, είδαμε τον τζαζίστα ντράμερ Billy Cobham να δίνει ρεσιτάλ. Μου έχει μείνει στη μνήμη ειδικά ένα σόλο με τέσσερις μπαγκέτες.
Την επόμενη βδομάδα τιμήσαμε τα τοπικά συγκροτήματα της Θεσ/νίκης, που είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να κάνουν μεγαλύτερη αίσθηση. Οι Less Than Human ήταν οι headlines, το μοναδικό γκρουπ που είχε κυκλοφορήσει άλμπουμ τότε, το πολύ καλό "To Breed True". Κρίμα που εξαφανίστηκαν πολύ γρήγορα από το μουσικό προσκήνιο. Την παράσταση για εμάς κλέψαν οι νέοι τότε Psycho Choke με τον δυναμικό (πρώην πλέον) τραγουδιστή Billy και τη φοβερή σκηνική τους παρουσία. Πιο διάσημοι όμως τότε ήταν οι Homo Iratus που είχαν το κοινό τους και κάνανε φοβερό χαβαλέ με τα κρουστά και τον α λα Slipknot ήχο.
Τον Απρίλιο του 2001 ήρθαν οι Ozric Tentacles, το βρετανικό ορχηστρικό ροκ συγκρότημα με τα ψυχεδελικά, ambient, space, ηλεκτρονικά και όχι μόνο στοιχεία. Τους ακούγαμε πάρα πολύ εκείνη την εποχή, κυκλοφορούσαν άλμπουμ κατά ριπάς και καταγουστάραμε τη συναυλία τους. Λίγες μέρες μετά ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα και ταξίδεψα στο Πόρτσμουθ, να επισκεφθώ την αδερφή μου. Με το που έφτασα (Μεγάλη Τρίτη), είδα ότι το ίδιο κιόλας βράδυ παίζουν στο τοπικό club οι Paradise Lost. Δεν γινόταν να χάσουμε την ευκαιρία. Support ένα βρετανικό numetal-ίζον συγκρότημα, οι Cortizone που βγάλανε ένα άλμπουμ και μετά εξαφανίστηκαν. Οι Losts είχαν κυκλοφορήσει τότε το "Believe in Nothing", αλλά δυστυχώς παίξανε και κανά-δυο τραγούδια από το προηγούμενο, depechemode-ικό άλμπουμ "Host". Ευτυχώς, πάνε αυτά τα χρόνια. Ως τα τότε είδα τους Losts τρεις φορές αλλά από τότε δεν ξαναπήγα να τους δω κι ας ήρθαν πάμπολλες φορές. Μάλλον πρέπει να τους ξαναδούμε την επόμενη φορά. Δώδεκα μέρες μετά, Κυριακή του Θωμά, πηγαίνουμε πίσω στη φοιτητική μας βάση και το βράδυ εμφανίζονται οι Porcupine Tree για την προώθηση του "Lightbulb Sun". «Γνωρίσαμε» από κοντά τον Steve Wilson και ακούσαμε τραγουδάρες όπως το Pure narcotic, το Radioactive toy, το Hate song, το Dark matter και άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου