Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Pitch Black - Hate Division

Προσπαθώ (όσο μπορώ) να ρίχνω και καμιά αυτιά στα μυριάδες (πραγματικά) νέα συγκροτήματα, αλλά όλα... «προσπερνάνε χωρίς να ακουμπάνε». Καμιά φορά πετυχαίνουμε και κάτι καλό. Για τους φίλους του thrash metal λοιπόν έχουμε το συγκρότημα από την Πορτογαλία που ακούει στο όνομα Pitch Black και τη φετινή τους κυκλοφορία Hate Division που είναι απλά... μπόμπα! Λες και μας ήρθαν από τη χρονιά του 1990. Στοιχεία από Sepultura, Kreator και λοιπά αγαπημένα συγκροτήματα, σε ένα δεμένο σύνολο με καλή παραγωγή. Οκτώ τραγούδια που φτιάχνουν ένα άλμπουμ διάρκειας μόλις 30 λεπτών. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Τρία κομμάτια από το νέο τους άλμπουμ μπορείτε να ακούσετε στο προφίλ τους στο μαϊσπέις.
(myspace.com/pitchblackattack)

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

2ος ποδηλατικός αγώνας βουνού

Πρώτος αγώνας για μας, μετά τα -άντα!

Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου, μεθαύριο δηλαδή, στις 10 το πρωί.
Στη Μεταμόρφωση Κοζάνης.
Δείτε την αφίσα.
Δείτε το χάρτη της διαδρομής.

Και καλή μας τύχη!

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Raised Fist - Veil of Ignorance

Τους Σουηδούς Raised Fist τους γνωρίσαμε το 2002 μέσα από την εκπομπή "Asylum Zone" γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης και πάθαμε πλάκα με το άλμπουμ τους Dedication. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει άλλο ένα άλμπουμ (Sound of the Republic) και φέτος έπεσε στα χέρια αυτιά μας η νέα τους δουλειά με τίτλο Veil of Ignorance. Ο χαρακτηριστικός ήχος του συγκροτήματος είναι εδώ, αναλείωτος και δυνατός. Απλοϊκότητα στις συνθέσεις γεμάτες όμως με ωμή δύναμη και τσαμπουκά. Απολαύστε το hardcore από μία μπάντα που ποτέ δεν κυνήγησε τα σταριλίκια και απλά παίζει μουσική επειδή έτσι γουστάρει. Δείτε παρακάτω το νέο τους βίντεο για το τραγούδι Friends and traitors και ακούστε περισσότερα στο προφίλ τους στο μαϊσπέις.
(myspace.com/raisedfist)

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο; Είστε σίγουροι;

Ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο η σημερινή. Τονίζω πάλι ότι αυτό ισχύει για... ευρωπαϊκές πόλεις. Γιατί σ'αυτή τη μεριά της Δυτικής Μακεδονίας, όλοι μας (συμπεριλαμβανομένου και εμού) δεν γνωρίζουμε από τέτοιες εκδηλώσεις.

Έκατσα και σκέφτηκα το πρωί αν έχω εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης. Και, δυστυχώς, διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει. Σκέφτηκα τα εξής:
    α) να διανύσεις τέσσερα χιλιόμετρα το πρωί με το ποδήλατο δεν είναι κάτι δύσκολο αλλά όχι και ό,τι καλύτερο, καθώς θα φτάσω στον εργασιακό χώρο κουρασμένος και καταϊδρωμένος. Ή μήπως,
    β) να πάρω τα μέσα μαζικής μεταφοράς (το εξής ένα: το λεωφορείο) που έχουν ελάχιστα δρομολόγια; Να ήξερα ότι κάθε μισή ώρα (πολλά ζητάω; Άντε κάθε μία) υπάρχει δρομολόγιο τότε δεν θα είχα πρόβλημα να πηγαινοέρχομαι καθημερινά με το λεωφορείο. Αλλά τελικά, επειδή όλοι μας κοιτάμε το προσωπικό μας βόλεμα, το να ξυπνήσουμε με την άνεσή μας ό,τι ώρα θέλουμε και να κυκλοφορήσουμε με το πάσο μας, επέλεξα να πάρω πάλι το αυτοκινητάκι μου και να έχω ήσυχο το κεφάλι μου. Όχι όμως τη συνείδησή μου, για μία μέρα τουλάχιστον.

Από αύριο θα τα έχουμε ξεχάσει πάλι όλα αυτά και τίποτα δεν θα έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε στην καθημερινότητά μας. Άντε και του χρόνου.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Μπασκετικά νοκ-άουτ

Ως μπασκετόφιλος (αν και μόλις 1,70μ ύψος!), θα προσπαθήσω στο παρακάτω ποστ να θυμηθώ τα απίστευτα νοκ-άουτ παιχνίδια της Εθνικής ομάδας μπάσκετ που άφησαν εποχή. Και αφήνω στην άκρη το θρυλικό 1987, με τις βολές του Καμπούρη, τελικό σκορ 103-101, που έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων.

→ Ο ημιτελικός με την Ε.Σ.Σ.Δ. το 1989, που κερδίσαμε 81-80 χάρη στο τρίποντο του Χριστοδούλου λίγο πριν το τέλος. Βρισκούμουν στην Εράτυρα εκείνες τις μέρες και όλο το χωριό ήταν μαζεμένο στην πλατεία και έβλεπε τον αγώνα από μια τηλεόραση. Στο παρακάτω βίντεο δείτε τα τελευταία 2:30 λεπτά του αγώνα και προσέξτε ιδιαίτερα τη φάση με το εν λόγω τρίποντο. Λίγες στιγμές νωρίτερα, ο Γκάλης πάτησε γραμμή (όλο το πόδι λέμε) και κανείς δεν το πήρε πρέφα! (στο 1'42" του βίντεο)

→ Ευρωμπάσκετ του 1993 με την Ισπανία στη δεύτερη φάση των ομίλων, 75-70 πίσω στο σκορ η Ελλάδα στο τελευταίο λεπτό αλλά παίρνει τη νίκη με 76-75 χάρη στο Νάσο Γαλακτερό! Στα προημιτελικά πέσανε στο συνήθη-ύποπτο αντίπαλο τους Γάλλους, ήμασταν πίσω στο σκορ σε όλο το ματς, γυρίσαμε με το Φάνη Χριστοδούλου να έχει 4/7 τρίποντα, ισοφαρήσαμε 2 λεπτά πριν το τέλος και περάσαμα μπροστά, μας προσπέρασαν με τρίποντο 59-58 στα τελευταία 23", ο Κώστας Παταβούκας κερδίζει φάουλ στα 5", βάζει την πρώτη βολή, χάνει τη δεύτερη, ο Φασούλας κερδίζει το επιθετικό ριμπάουντ, πετάει τη μπάλα στο καλάθι και κερδίζουμε 61-59! Στους ημιτελικούς πέσαμε με τον φαινομενικά πιο εύκολο από τους 3 αντιπάλους, τη διοργανώτρια Γερμανία με τον Κρίστιαν Βελπ. Παρόλο αυτά, καταφέραμε στο τέλος και χάσαμε 76-73 και οι Γερμανοί μετά σήκωσαν το τρόπαιο.
(ολόκληρο το ματς στο γιου-τιουμπ!)

→ Μουντομπάσκετ 1998 στην Αθήνα. Στον ημιτελικό η Ελλάδα παίζει με τη Γιουγκοσλαβία και το ματς τελειώνει ισόπαλο 57-57. Στην παράταση χάνουμε με 78-73 και τους παίκτες μας να τα βάζουν με τη διαιτησία.

→ Το σύστημα στο Ευρωμπάσκετ του 2001 θέλει τους 1ους των ομίλων να πηγαίνουν κατευθείαν στα προημιτελικά και τους 2ους να παίζουν νοκ-άουτ αγώνα με τους 3ους. Εμείς αντίπαλοι με την... άσημη Γερμανία και στο ημίχρονο είμαστε μπροστά με 21 πόντους διαφορά. Μόνο που αντίπαλος μας ήταν ο... αφηνιασμένος νεαρός ονόματι Ντιρκ Νοβίτσκι και στο τέλος χάσαμε με 80-75! Δεν βάλαμε μυαλό από το προηγούμενο Ευρωμπάσκετ '99, όπου στο πρώτο ματς στη φάση των ομίλων, πάλι με τη Γερμανία, είμασταν μπροστά στο σκορ με 8 πόντους, 2 λεπτά πριν τη λήξη, και καταφέραμε να χάσουμε με 59-58. Επική ανατροπή για τους Γερμανούς του άγνωστου τότε Νοβίτσκι. Μετά απ'αυτό, κάναμε άλλες δύο ήττες και αποχαιρετήσαμε τη διοργάνωση του '99 στην τελευταία θέση. Τελικά, πήραμε την καλύτερη εκδίκησή μας στον τελικό του 2005.
(Το τελευταίο λεπτό του αγώνα του 2001 και όλο το ματς του 1999 σε πέντε μέρη στο γιου-τιουμπ. Εδώ το πέμπτο και τελευταίο μέρος)

→ To 2003 με το ίδιο σύστημα ήμασταν πρώτοι στον όμιλο και περιμέναμε τον αντίπαλό μας στα προημιτελικά. Ήρθε η μέτρια Ιταλία. Ήμασταν όλη την ώρα μπροστά στο σκορ και στο τέλος «αυτοκτονήσαμε» αφού δεν μπορούσαμε να βάλουμε καλάθι για πάρα πολλά λεπτά. Τελικό σκορ 59-62 και πήγαμε σπίτι.

→ Δύο χρόνια μετά (2005), ημιτελικός με Γαλλία, επτά πόντους πίσω στο τελευταίο λεπτό, τρίποντο από Διαμαντίδη, 67-66 και άντε γεια!

→ 1 Σεπτεμβρίου του 2006 στην Ιαπωνία, ημιτελικός Ελλάδα-Η.Π.Α. με σχεδόν όλα τα αστέρια τους και σκορ 101-95. Ουδέν σχόλιο, επίσης!

→ Πριν δύο χρόνια, Ευρωμπάσκετ 2007, νοκ-άουτ αγώνας στα προημιτελικά με την πολύ δυνατή Σλοβενία, η Ελλάδα κατώτερη των προσδοκιών (μετά από αυτά που είδαμε στο Μουντομπάσκετ) και 2:30 λεπτά πριν το τέλος είμαστε 12 πόντους πίσω στο σκορ. Αλλά, όπως θυμόμαστε, στο τέλος «ξύπνησε» όλη η ομάδα και με τον Παπαλουκά να κλέβει μπάλες και να σκοράρει κάναμε άλλη μια ανατροπή. Το ματς έληξε 63-62 υπέρ μας! Μόνο που μας άσπρισαν τα μαλλιά από το άγχος!
(τα τελευταία 2:30 λεπτά του αγώνα)

→ Άτυχος προημιτελικός με την Αργεντινή στους Ολυμπιακούς του 2008. Ο Τζινόμπιλι κάνει το 80-75 υπέρ των Αργεντίνων στα 46" πριν τη λήξη. Τρελαμένο τρίποντο με ταμπλό από τον Βασιλόπουλο στα 30" και το σκορ γίνεται 80-78. Χάνουν την επίθεση οι Αργεντίνοι και στα τελευταία 7" ο Σπανούλης αστοχεί σε ένα σουτ τριών πόντων, το οποίο αν έμπαινε θα είχε θεοποιήσει αυτή την ομάδα για τις ανατροπές της.
(η σύνοψη του ματς)

→ Τουρκία-Ελλάδα 74-76, χθες, στην παράταση! Μας άσπρισαν πάλι και μετά μας πέσανε τα μαλλιά!
(το τελευταίο αγωνιστικό λεπτό)

Άλλα ενδιαφέροντα ματς, όχι σε νοκ-άουτ
→ Μουντομπάσκετ 1990. Η Ελλάδα απέναντι στις Η.Π.Α. (χωρίς παίκτες του NBA) και λίγο πριν το τέλος το σκορ είναι ισόπαλο. Στα τελευταία δευτερόλεπτα πετάμε τη μπάλα στο καλάθι από την άλλη μεριά και ο Γαλακτερός στην εκπνοή κάνει εμπρόθεσμα ένα follow και βάζει το νικητήριο καλάθι. Μόνο που οι διαιτητές το ακυρώνουν και πάμε στην παράταση και ηττούμαστε 103-95.

→ Καλοκαίρι του 1994, ξημερώματα ώρα Ελλάδος και η Εθνική κερδίζει 74-71 στον μακρινό Καναδά την διοργανώτρια με ένα κάρφωμα στον αιφνιδιασμό από το Φασούλα, παίρνει τη δεύτερη θέση στη 2η φάση των αγώνων και πηγαίνει στους 4 του κόσμου.

→ Νίκη με 77-76 επί της Κροατίας στους ομίλους στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003. Το νικητήριο καλάθι έβαλε με απίστευτη διείσδυση ο (πού χάθηκε αυτό το παιδί;) Χρήστος Χαρίσης στη λήξη του αγώνα.

→ Τρεις πόντους πίσω στο σκορ από την Αυστραλία στο Μουντομπάσκετ 2006 στα τελευταία 10", τρίποντο ο Φώτσης και ισοφάριση, κλέψιμο μετά στην επίθεση των Αυστραλών, πάσα στο Ζήση και τρίποντο στη λήξη. 72-69!
(όλα τα παραπάνω σ'αυτό το βίντεο των 42 δευτερολέπτων)

→ Νίκη 81-78 με μακρινό τρίποντο του Σπανούλη στη λήξη του αγώνα πάλι επί Κροατίας, στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ 2007 στους ομίλους του 2ου γύρου.
(το buzzer-beater του Σπανούλη)

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Thrice - Beggars

Από το δυναμικό punk με το οποίο μάς συστήθηκαν πριν λίγα χρόνια απέχουν αρκετά, για να μην πω πάρα πολύ, οι Thrice. Για τον υπογράφοντα το The Artist In The Ambulance και το πιο παλιό The Illusion Of Safety παραμένουν τα καλύτερά τους άλμπουμ. Παραμένει όμως και το ίδιο το συγκρότημα υπερπαραγωγικό και κυκλοφόρησε φέτος άλλο ένα... εναλλακτικό άλμπουμ, στα χνάρια των τελευταίων «διαφορετικών» κυκλοφοριών τους. Το CD λέγεται Beggars και διαφέρει στο ότι το γκρουπ ψάχνεται περισσότερο μουσικά. Έχει αφήσει προ πολλού την ωμή επιθετικότητα και έχει ενσωματώσει περισσότερα ροκ στοιχεία στον ήχο του, αλλά τα χαρακτηριστικά ρεφραίν της μπάντας παραμένουν εδώ. Και σε αντίθεση με τα πιο υποτονικά The Alchemy Index (Vol. I & II) του '07 και το περσινό The Alchemy Index (Vol. III & IV), εδώ θυμούνται να προσθέσουν λίγη περισσότερη ενέργεια. Συνολικά, μια καλούτσικη παραγωγή που ακούγεται ευχάριστα για λίγο καιρό, ή σε ροκ μπαράκια πίνοντας το φραπέ σου ένα συννεφιασμένο μεσημέρι, όπως είναι η μέρα σήμερα εδώ στη Δύση.

Ακούστε τρία τραγούδια από αυτή τη νέα κυκλοφορία στο προφίλ τους στο μαϊσπέις.
(myspace.com/thrice)

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Ελληνικοί στίχοι σε μέταλ τραγούδια ;

Ατελείωτο γέλιο! Τσεκάρετε τα παρακάτω λινξ και θα με θυμηθείτε! Τα εύσημα στο N.W.O.H.M.B. όπου και τα είδα πριν λίγες μέρες και ακόμα γελάω....






Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Megadeth - Endgame

Τα χρόνια περνάνε, μεγαλώνουμε εμείς, μεγαλώνουν όμως και τα συγκροτήματα. Πλέον, οι καινούριες κυκλοφορίες κάποιων διάσημων συγκροτημάτων δεν μπορούν να αφήσουν το στίγμα τους, όπως γινόταν όταν ήμασταν σε πιο τρυφερή ηλικία. Ας πάρουμε το φετινό παράδειγμα: που λέτε, είχα μια μικρή ανυπομονησία να ακούσω τη νέα δουλειά των Megadeth. Κατά βάθος πίστευα ότι θα έχει μερικά καλά τραγουδάκια, μερικά αδιάφορα και σε λίγο καιρό θα το προσπερνούσα και θα το ξεχνούσα. Δυστυχώς, δεν έπεσα και πολύ έξω.

Το νέο τους CD λέγεται Endgame και με το πρώτο άκουσμα θυμίζει τις προηγούμενες δουλειές τους από την τρέχουσα δεκαετία. Και όταν έχεις μεγαλώσει την εποχή που κυκλοφόρησαν τα Rust In Peace, Countdown to Extinction και έχεις «θεοποιήσει» κάποια άλμπουμ (μαζί με το Peace Sells) τότε λογικό είναι, θα πείτε, που δεν μου κίνησε... το σβέρκο! Ή, κάποιος άλλος μπορεί να πει ότι είμαι και προκατειλημμένος. Πάμε όμως τώρα στα θετικά: ακούγοντας το άλμπουμ προσεκτικότερα, νιώθεις ότι ο Mustaine ξαναβρήκε την όρεξη για speed-heavy-thrash μεταλιές. Τα μουσικά θέματα και τα riffs φέρνουν στο μυαλό Rust in Peace. Τα πιο παρατηρητικά αυτιά θα πιάσουν στοιχεία ακόμα και από το Killing is my Business! Λοιπόν, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αποκτήσετε εσείς ιδία άποψη, ακούγοντάς το ολόκληρο στο προφίλ τους στο μαϊσπέις και να σταματήσω εγώ εδώ για να μην σας κουράσω άλλο...
(myspace.com/megadeth)

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Porcupine Tree - The Incident

Ο Steven Wilson και η παρέα του, οι Porcupine Tree, παραμένουν υπερπαραγωγικοί και κυκλοφορούν φέτος μια νέα κυκλοφορία που λέγεται The Incident. Και κει που έλεγα ότι μάλλον θα μ'αφήσει αδιάφορο, ακούω το διπλό CD τους και παθαίνω (σχετική) πλάκα. Πρόκειται για ένα progressive-rock άλμπουμ με ενιαία θεματολογία τόσο σε μουσικό όσο και σε στιχουργικό επίπεδο. Γεμάτο σε λυρισμό και ατμόσφαιρα το άλμπουμ, αλλά υπάρχουν και οι ηλεκτρικές εξάρσεις, που σε σημεία μου έφεραν στο μυαλό ακόμα και... Opeth! Οι φίλοι του είδους ξέρουν. Οι υπόλοιποι, ρίξτε το μια αυτιά. Παρακάτω δείτε το 5-λεπτο βίντεο-κλιπ για το 11-λεπτο τραγούδι Time Flies.
(myspace.com/porcupinetree)

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Paradise Lost: Η πίστη χωρίζει/ο θάνατος ενώνει

Το νέο άλμπουμ για τους αγαπημένους στη χώρα μας Paradise Lost κυκλοφορεί σε λίγες μέρες. Ας πάρουμε μια πρώτη γεύση (όλοι μαζί) βλέποντας το νέο βίντεο για το τραγούδι με τον τίτλο Faith Divides Us - Death Unites Us:

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Alexisonfire

Το είδος του screamo-core μπορεί να έχει κορεστεί, οι μπάντες όμως ακόμα υπάρχουν και αν θέλουν να επιβιώσουν στο σκληρό κόσμο της μουσικής βιομηχανίας θα πρέπει να σκεφτούνε το μουσικό τους μέλλον. Κάτι τέτοιο μάλλον σκέφτηκαν και οι Alexisonfire και κυκλοφόρησαν φέτος μια πιο προσεγμένη δουλειά που ακούει στο όνομα Old Crows/Young Cardinals. Φτιάξανε ένα άλμπουμ που τους χαρακτηρίζει, χωρίς να αλλάξουν δραστικά τον ήχο και το στυλ τους. Ξεχάστε τα γελοία τσιριχτά φωνητικά· εδώ απλά έχουμε μια (φυσιολογική) βραχνάδα που εναλλάσσεται πιο αρμονικά (και σχεδόν καθόλου εκνευριστικά) με τα μελωδικά φωνητικά. Για τους λίγους φίλους του συγκροτήματος και του είδους, το άλμπουμ είναι ό,τι πρέπει. Πάντως, περίεργο δεν είναι όλα τα καινούρια γκρουπ να παίζουν live σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες πλην της Ελλάδος;

Ακούστε λίγα τραγούδια από το νέο τους άλμπουμ στο προφίλ τους στο μαϊσπέις.
(myspace.com/alexisonfire)

Δείτε/ακούστε το βίντεο για το τραγούδι Young Cardinals:

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Skinlab - The Scars Between Us

Όταν εμφανίστηκαν οι Skinlab στο μουσικό προσκήνιο τούς είχαν κατηγορήσει ως αντιγραφείς των Machine Head. Με τον καιρό οι τελευταίοι άλλαξαν διάφορα μουσικά είδη για να επιστρέψουν πάλι από κει που ξεκίνησαν. Οι Skinlab όμως μείνανε ψιλο-σταθεροί στο neo-thrash ιδίωμα μπολιασμένο με groove-άτα στοιχεία, έχοντας όμως μια πτωτική τάση στην έμπνευση. Το διέλυσαν το μαγαζί για λίγα χρόνια αλλά επανήλθαν πάλι. Η νέα τους δουλειά λέγεται The Scars Between Us και σε γενικές γραμμές περνάει... απαρατήρητη. Για τους φίλους του metal είναι ό,τι πρέπει, αν δηλαδή έχουν καμιά δουλειά και το CD παίζει στο background. Αν κάτσεις και το προσέξεις, τότε το πιο πιθανό είναι να το κλείσεις και να βάλεις κάτι άλλο. Ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω βίντεο για το τραγούδι In for the Kill και ρίξτε μια αυτιά στο προφίλ τους στο μαϊσπέις για να έχετε άποψη ιδίοις όμμασι.
(myspace.com/skinlab)