Άλλη μια χρονιά πέρασε και όπως συνηθίζουν πολλοί, έτσι και εμείς είμαστε κολλημένοι με τις λίστες. Τα καλύτερα τραγούδια, τα καλύτερα άλμπουμ, οι καλύτερες ταινίες, τα καλύτερα απ’ αυτά, τα χειρότερα απ’ εκείνα, κ.ο.κ. Επειδή με τα μουσικά θέματα ασχολούμαστε κατ’ εξοχήν στην εκπομπή, θα σας γράψω εδώ για τα βιβλία που διάβασα φέτος (βιβλική(!) ανασκόπηση), και όχι ό,τι κυκλοφόρησε φέτος.
Δεν γινόταν να μην διαβάσω κάτι από τους δύο αγαπημένους μου συγγραφείς, δηλαδή τον Paul Auster (Τιμπουκτού και Η νύχτα των χρησμών) και τον Tom Robbins (Αμάντα, το κορίτσι της γης και Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα). Πήραμε, επίσης, τη δόση μας από sci-fi και σάτιρα από τον Kurt Vonnegut (Οι σειρήνες του Τιτάνα και Σλάπστικ).
Από κλασικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, έχουμε και λέμε: Umberto Eco (Το νησί της επόμενης ημέρας), Truman Capote (Εν Ψυχρώ), Vladimir Nabokov (Η άμυνα του Λούζιν), Salman Rushdie (Τα παιδιά του μεσονυχτίου). Καλά ήταν. Τώρα ξεκινάω το Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Gabriel Garcia Marques, και λογικά, θα το τελειώσω με την έλευση του 2007.
Από παλαιότερους: πηγαίνουμε 90 και κάτι χρόνια πριν και τα 39 Σκαλοπάτια του John Buchan, 140 χρόνια πριν με Ντοστογιέφσκι και το Έγκλημα και Τιμωρία, 400 χρόνια πριν με το Ο Δον Κιχώτης του Μιγκέλ ντε Θερβάντες (ήταν και χρονιά Δον Κιχώτη η προηγούμενη, το 2005 γαρ) και 650 περίπου χρόνια πριν στην μεσαιωνική Ιταλία και το Δεκαήμερον του Βοκάκιου. Ως εδώ, όμως (με την παρελθοντολογία)!
Επανερχόμαστε στο σήμερα –back to the future– με τον συγγραφέα του Fight Club, Chuck Palahniuk και ακόμα ένα καφριλιάρικο βιβλίο του, Ο Επιζών. Και είχαμε και ολίγον από μυστήριο αναμειγμένο με τα μαθηματικά στο Θεώρημα του Παπαγάλου του Ντενί Γκετζ. Να μην ξεχάσω και τον David Lodge και το απολαυστικό Αλλάζοντας Θέσεις. Τέλος, από Έλληνες συγγραφείς διάβασα μόνο 2 (x2=4) (δυστυχώς ή ευτυχώς;). Από τον μεγάλο Αντώνη Σαμαράκη τα Σήμα Κινδύνου και Το Διαβατήριο και από τον τρελαμένο Λένο Χρηστίδη τα Δύο Θεοί και Ψυχ.
Μόνο χρόνο να έχουμε φέτος, να διαβάσουμε περισσότερα! Τώρα, τι δανείστηκα από άλλους, δεν θυμάμαι. Ας μου τα θυμίσουν αυτοί! Αυτά!
ΥΓ: προτείνετε δικά σας αγαπημένα βιβλία ή απλά πέστε τι διαβάσατε φέτος...
Δεν γινόταν να μην διαβάσω κάτι από τους δύο αγαπημένους μου συγγραφείς, δηλαδή τον Paul Auster (Τιμπουκτού και Η νύχτα των χρησμών) και τον Tom Robbins (Αμάντα, το κορίτσι της γης και Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα). Πήραμε, επίσης, τη δόση μας από sci-fi και σάτιρα από τον Kurt Vonnegut (Οι σειρήνες του Τιτάνα και Σλάπστικ).
Από κλασικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, έχουμε και λέμε: Umberto Eco (Το νησί της επόμενης ημέρας), Truman Capote (Εν Ψυχρώ), Vladimir Nabokov (Η άμυνα του Λούζιν), Salman Rushdie (Τα παιδιά του μεσονυχτίου). Καλά ήταν. Τώρα ξεκινάω το Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Gabriel Garcia Marques, και λογικά, θα το τελειώσω με την έλευση του 2007.
Από παλαιότερους: πηγαίνουμε 90 και κάτι χρόνια πριν και τα 39 Σκαλοπάτια του John Buchan, 140 χρόνια πριν με Ντοστογιέφσκι και το Έγκλημα και Τιμωρία, 400 χρόνια πριν με το Ο Δον Κιχώτης του Μιγκέλ ντε Θερβάντες (ήταν και χρονιά Δον Κιχώτη η προηγούμενη, το 2005 γαρ) και 650 περίπου χρόνια πριν στην μεσαιωνική Ιταλία και το Δεκαήμερον του Βοκάκιου. Ως εδώ, όμως (με την παρελθοντολογία)!
Επανερχόμαστε στο σήμερα –back to the future– με τον συγγραφέα του Fight Club, Chuck Palahniuk και ακόμα ένα καφριλιάρικο βιβλίο του, Ο Επιζών. Και είχαμε και ολίγον από μυστήριο αναμειγμένο με τα μαθηματικά στο Θεώρημα του Παπαγάλου του Ντενί Γκετζ. Να μην ξεχάσω και τον David Lodge και το απολαυστικό Αλλάζοντας Θέσεις. Τέλος, από Έλληνες συγγραφείς διάβασα μόνο 2 (x2=4) (δυστυχώς ή ευτυχώς;). Από τον μεγάλο Αντώνη Σαμαράκη τα Σήμα Κινδύνου και Το Διαβατήριο και από τον τρελαμένο Λένο Χρηστίδη τα Δύο Θεοί και Ψυχ.
Μόνο χρόνο να έχουμε φέτος, να διαβάσουμε περισσότερα! Τώρα, τι δανείστηκα από άλλους, δεν θυμάμαι. Ας μου τα θυμίσουν αυτοί! Αυτά!
ΥΓ: προτείνετε δικά σας αγαπημένα βιβλία ή απλά πέστε τι διαβάσατε φέτος...
3 σχόλια:
Να διαβάσεις και τα "Μυστικά της Βαβυλώνας" του Clive Barker αν αντέξεις!
Ο Clive Barker είναι από τους συγγραφείς που στιγμάτισαν την πρώιμη νεανική ζωή μου (καλά, τι γράφω)! Τες πα, το βιβλίο μού το είχαν κάνει δώρο κάτι φίλοι μου και το είχα "ρουφήξει" έναν καιρό, όταν ήμουν στη Θεσσαλόνικη ακόμα (πριν 2 χρόνια, τώρα που το σκέφτομαι)!
Έχει κυκλοφορήσει και καινούριο Stephen King με τίτλο "Το Κινητό" (ή κάπως έτσι) και θα ήταν καλή φάση μια επιστροφή στη φαντασία-και-τρόμο εποχή.
"we need to talk about Kevin", den kserw an uparxei stin Ellada, GAMATO apla, gia mia mana pou o gios tis paei kai skotwnei deka simmathites tou. bit freaky kai endiaferon kuriws gia atoma pou einai se ilikia pou skeftontai i exoun ginei goneis
ax...poios sou emathe ton kurt vonnegut anarwtiemai? na nai kala ta vivlia tis sxolis mou, e?
filia x
Δημοσίευση σχολίου